سوسن

امام راحل قدس سره می فرماید:

«… من گاهی فکر می کردم که حضرت امیر و همین طور در بین انبیا هم همین طور،

در بین ائمه هم همین طور، گاهی از خودشان تعریف می کنند. این چیه؟

این مبدأش همانی است که خدای تبارک و تعالی به آدم گفت.

وادارش کرد به این که آن اسمائی را که خدا به او تعلیم کرده است،

امر بهش کرد که باید بگویی. اگر این امر را نکرده بود، آدم نمی گفت.

اینها مأمورند که چون مقام، مقام بزرگی است، به مردم معرفی کنند این مقام را، برای تبعیت مردم،

نه برای اینکه می خواهند خودشان را چه بکنند. حضرت امیر که در بسیاری از جاها از خودش تعریف می کند…

او مأمور است این را بگوید. بهش هم سخت است این…»¹

ارزش به آن است که در قلب علی بن ابیطالب علیه السلام چه می گذشته است و مرتبه اخلاص او چه اندازه بوده است!؟

آن مرتبه اخلاص است که یک ضربت را عبادت ثقلین، عبادت جنّ و انس، مقابل کرده است.

 پاورقی

1-صحیفه نور، ج 20، ص 72 و 73.